جن به چه معناست؟ جن نام دسته از موجودات فرا طبيعي است كه ماده وجودي آن بر عكس انسان كه خاك است از آتش مي باشد اين موجوادت مادى هستند و داراى روح و بدن مي‌ باشد در قسمتهاي مختلفي از قرآن از آن ياد شده، علاوه بر اينكه سوره‌ اي بنام جن وجود دارد، ۲۲ بار واژه جن و ۷ مرتبه واژه جانّ و ۵ بار عبارت الجِنّه كه جمع جن است بكار رفته است ويژگي هاي جن ها :

۱. خلقت آنها روي زمين قبل از خلقت انسان ‏ها بوده است

۲. جن از آتش آفريده شده، بر خلاف انسان كه از خاك آفريده شده است

۳. داراي علم ، ادراك، تشخيص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال است

۴. جن نسبت به انسان زياد عمر مي كند . حدود 1000 سال به بالا

۵. گروهي از آن ها مؤمن و صالح و گروهي كافرند

۶. قدرت نفوذ در آسمان‏ها و خبرگيري و استراق سمع دارند

۷. برخي از جنيان مي توانند با انسان ارتباط برقرار كنند

۸. ميان آنها افرادي يافت مي شوند كه از قدرت زيادي برخوردارند

۹. قدرت بر انجام بعضي از كارهاي مورد نياز انسان را دارند

۱۰. مانند انسان نامگذاري مي شوند ؛ و داراي اسم و شهرت هستند

۱۱. مانند همه جانداران غذا مصرف مي كند . اما به مقداري بسيار كمتر

۱۲. مانند انسان مسلمان، كافر، يهودي، مسيحي، شيعه دارد و حتي نوحه و عزاداري دارند.

جن ها كجا زندگي مي كنند ؟

جنيان، همانند انسانها بر روي زمين و در اين كره خاكي زندگي مي كنند و عالم ديگري غير از عالم انسان­ها ندارند. بنابراين، آنچه از گياهان و درختان و ديگر اشياء در عالم جنيان، تصور شود همين اشياء و موجودات ريز و درشتي هستند كه در كره زمين وجود دارند برخي حيوانات از جنيان هستند روايتي از ماام صادق (ع) : خداوند متعال، جن را به پنج صنف و گروه آفريده : گروه اول، مانند باد در هوا هستند. گروه دوم، مانند مارها هستند. گروه سوم مانند عقرب ها هستند. گروه چهارم مانند حشرات زمين هستند. گروه پنجم مانند انسان ها هستند پس جنياني به صورت حشرات و ديگر حيوانات، آفريده شده‌ اند .

ابليس جني كه جز ملائكه شد:

بر اساس آيات قرآن كريم،‌ ابليس يكي از جنيان بوده كه بر اثر كثرت عبادت، جزء ملائك قرار گرفت اما بعد از خلقت آدم، چون دستور خداوند‌ را عصيان كرد و بر آدم سجده نكرد، از درگاه الاهي رانده شد.

تسخير جن توسط انسان: تسخير جنيان و به خدمت گرفتن آن ها، گرچه ممكن است قدر مسلم آن است كه اين كار نبايد از راهي كه شرعا حرام است صورت گيرد يا باعث آزار و اذيت آن ها شود و نيز نبايد به كارگرفتن آنها براي كارهاي نامشروع و حرام باشد زيرا انجام كار نامشروع، حرام است.

توانايي جن ها: اگرچه جن از نظر قدرت فكرى ضعيف است زيرا درك او، دركى عقلى و قوى نيست و حداكثر خيالى و وهمى است ولى قدرت فيزيكي او زياد است از جمله مى‏تواند با سرعت زياد كارهاى خارق العاده انجام دهد و بارهاي سنگينى را در كمترين زمان جابه‏ جا كند در قرآن مجيد داستان حضرت سليمان (ع) وقتى عفريتى از جن مدعى مى‏شود كه مي تواند تخت بلقيس را در زمان بسيار اندكي از سرزمين بسيار دوري منتقل كند و به نزدآن حضرت بياورد حضرت سليمان او را تكذيب نمیکند اين دليل برقدرت فوق العاده اجنه است

روح موجودي فراطبيعي است كه اغلب و نه منحصراً وجودي غيرمادي مانند شبح، فري يا فرشته است مفهوم روح يك فرد و جان او، اغلب همپوشاني دارد چنان‌كه هردو يا برابر دانسته مي‌شوند يا تقدم هستي‌شناختي معين بر بدن دارند و براي هر دو در برخي اديان اين عقيده وجود دارد كه پس از مرگ بدن انسان، باقي مي‌مانند و بر اين اساس «روح» مي‌تواند به حالت شبح، يعني تظاهر روح فرد متوفي، دربيايد. روح در اديان: دين اسلام: روح در زبان عربي به واژهٔ ريح (باد) نزديك است. از همين رو بعضي معتقدند منشأ به‌وجود آمدن لغت روح و معني آن چنين است: «ذَات لَطِيفَة كَالْهَوَاءِ سَارِيَة فِي الْجَسَد كَسَرَيَانِ الْمَاء فِي عُرُوق الشَّجَر» واژه روح در قرآن ۲۱ بار تكرار شده‌است، و معاني متعددي دارد. از جمله فرشته وحي (جبرئيل)؛ كه به صورت «روح القدس» و «روح الامين» به كار رفته‌است، فرشته‌اي كه بالاتر از همه ملائك است و روح مستقل از جسم در انسان. به گفته قرآن خدا پس از تكميل خلقت انسان و نظام بخشيدن به آن، از روح خويش در آن دميد، و سپس به فرشتگان دستور داد بر او سجده كنند. دين بودائي: بوداييان معتقدند كه روح از مملكتي به مملكتي ديگر حركت مي‌كند، و شخص مرده كه، روح از آن جدا شده‌است، در جسم نوزاد ديگري حلول مي‌كند و دوباره به زندگي نو در كالبد جديدي ادامه خواهد داد. دين هندو: از نظر دين هندو، روح نوري است كه از شيوا (يكي از خدايان) به بدن هر كس منعكس مي‌شود. آئين بهائي: منابع بهائي روح انساني را فناناپذير و جاودان در نظر مي‌گيرند و آن را هويت اساسي هر انسان به‌شمار مي‌آورند. بهائيان معتقدند ماهيت روح را نمي‌توان درك كرد. زندگي هر فرد زماني آغاز مي‌شود كه در زمان تشكيل نطفه روح به جنين تعلق پيدا مي‌كند. منابع بهائي اين تعلق را مادي نمي‌دانند يعني به اين معتقد نيستند كه روح در جسم انسان حلول و خروج پيدا مي‌كند يا اينكه روح فضاي مادي اشغال مي‌كند.